“nedense hiç kimse beni anlamıyor
içimde hiç büyümeyen bir çocuk var
ruhum sanki bir salıncakta sallanıyor
içimde hiç büyümeyen bir çocuk var
bekar mıyım ben dul muyum yada evli
her daim platonik aşklara meyilli
üzüntülü günlerde bile keyifli
içimde hiç büyümeyen bir çocuk var
içindeki çocuk ölen yaşlanıyor
her gün hayata yeniden başlanıyor
bu çocuğun sarı saçı okşanıyor
içimde hiç büyümeyen bir çocuk var
bu çocuk hiç büyümeden besleniyor
bayramlık giysiler giyip süsleniyor
bana her gün cıvıl cıvıl sesleniyor
içimde beni ben yapan bir çocuk var…” 14.04.2011
Kayıt Tarihi : 14.4.2011 17:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)