Kanadı kırık kaldı çocuk bakışlarımın
Yüreğinde hep aynı nakarat,aynı makam
Güz yangınını sırtlarken küçük omuzlara
Cesareti yüklenmişken hele bir de umuda
Düşlerimdeki kimsesizliğin
Hayattaki sefil yorgunluğun
Matemini suya döktü ömrüm
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
