İçimdeki Çocuk

Toplanır aile,her kış gecesi,
Dumandan is olmuş ocak başında.
Bacalarda inler,rüzgarın sesi,
Hava buz keserken,evin dışında...

Sarkıt olmuş sarkar,buzlar saçaktan,
Çatırdarken sesi,yanan meşenin...
Çıngılar şıçratıp kara ocaktan,
Üstünde yanığı,kalır şiltenin.

Köpekler huzursuz,kurtlar ulurken,
Kulaklar dikilir,ses kesilirdi.
Gövünür boğazım duman solurken,
Ağzımdan,burnumdan kurum gelirdi.

Ev bize güvence,ev korumaktı,
Sığırlar,koyunlar,atlar,köpekler...
Toplanır aile,her akşam vakti,
Duvarda bir mavzer,geceyi bekler...

Mısır patlatması,kestane kebap,
Kuru incir,badem,nar,ceviz,sucuk,
Yememek ne mümkün,yemesi sevap,
Dedem dürter beni,hadi be çocuk...

Gömülüp yatağa,boynuma kadar,
Kaf Dağı'na şimdi gidip gelirim.
Elimin üstünde,sıcak bir el var,
Annemin o güzel eli bilirim.

Başlar bir masala,ninemin sesi,
Bir keleş keloğlan,bir akılsız dev...
Yüzümde annemin ılık busesi,
Gıdığımı sever,sev anneciğim sev...

Giden çocukluğum dönse de geri,
Yeniden büyüse bendeki çocuk...
Mutlu yaşadığım,güzel günleri,
Bilmeden geçmişim,ne kadar çabuk...