İçimdeki Çocuk Şiiri - Cevat Aras

Kapanırken ömrümüzdeki son perde,
Düşünürüm içimdeki çocuk nerde?
Bir buruk tebessüm kalır o hatıradan,
Arar dururum onu yitirdiğim yerde.

Kulağımdadır hala o şen kahkaha,
Rüyalarım ermedi daha sabaha,
En masum haliyle yalvaran,Allah’a,
O aydınlık yürekli,o çocuk nerde?

Hangi rüzgar götürdü kuyruklu uçurtmamı?
Kim sakladı mor beyaz çizgili topacımı?
Artık annem de yok kim paylaşır acımı?
Gözleri öksüz bakan o çocuk nerde?

Kısacıkmış meğer ömrün altın yılları,
Kuruyup da kalırmış körpe dalları,
Şimdi dikenler sarmış geçtiğim yolları,
Sessizce kaybolan o çocuk nerde?