İçimdeki Çocuk! Şiiri - Mehmet Sarıkaya

Sessizce bekliyorum toprakta,
Tenha bir toprak parçasının dar, ferah ve olgunlaştıran doğasında!

Büyüyorum içinde,
Büyütüyorum yüreğimi için de,
Bir gün dirileceğim toprağın yüzeyinde
Öyle bir diriliş olacak ki;
Ne umutsuzluk ne de sen olacaksın içim de...

İçimde bir çocuk gelişeçek karanlığa ve karanlığıma;
Umut!
Umut!
Umut diye haykıracak!
Umutsuzluk adına her ne varsa yüreklerde; o an irkilip korkacak!
Ve zayıf yürekler arayacak kendine,
Kendine öyle bir arayışı olacak ki; kendi arayışı içinde meskensiz kalacak!

Taptığı ve inandığı her ne varsa çareyi onlarda arayacak...
Fakat bilmiyor ki çaresizlik o anın öncesinde,
Onlarla eşdeğerde olmuş olacak...
İçimde bir çocuk büyütüyorum sana ve senin gibilere kabus olacak...

Hadi şimdi gülümse bakalım hayata!
Hayatın her tadında her anında içimdeki o çocuk;
Sana ve yine sana ve senin gibilere kabus olacak...

12.05.2004
23:41
Çrş