Fatma Bilkay - İçimdeki Çocuk Şiiri - An ...

Ne çok uzandı elleri, gözleri içimdeki çocuğa anne… Yüzümün avurtları koşar adım saklandı saçlarımın arasına utanç çığlıklarıyla bir bilsen! .. Yeni. yeni filizlenen kaç tomurcuk kırıldı yüreğimde çetelesini tutamadığım, tenimin tenime kaçtığı anlarda…
Şimdi kapının kilidini üç kez çevirip kilitliyorum, sık sıkı kapatıyorum perdeleri. Yeniden yeşerecek filizlerimi kırmasınlar diye… Beynime, yüreğime askerler dikiyorum sürekli, her kırılan filiz; biraz daha yokluğa sürüklüyor ayıklarımı, gücüm tükeniyor birer. birer ölüyor serçeler sen bilmiyorsun anne, sen görmüyorsun! ..
Eteğinin kıyısından teğet geçiyor ellerim, sen yükünü almış doğu trenine koşarken. Ben hala sokaklardan korkan bir çocuğum anne… Hala yüreğime doldurduğum soruları sana soramayan, çocuk tenimi acıtan amcaları sana söyleyemeyin, geceleri ışığı söndürmeden yatan ve hala senin sıcaklığını arayan bir çocuğum biliyor musun anne? ..
Hep “iyi bir kız ol” derdin. Kötü kız nasıl olur, iyi kız nasıl olur; bunun ayrımını neye göre nasıl yaparım anne? Doğru nedir, eğri nedir? .. Çekip gitme anne, cevapsız sorular yumağı beynim! ..
Ben ne zaman büyüyeceğim anne? Geçeler ve sokaklar üstüme, üstüme geliyor. Üşüyorum, üşüdükçe küçülüyorum, küçüldükçe korkuyorum anne, korkuyorum! ..
Ben neyim, büyük müyüm küçük mü, kimim ben, babam nerede, kim? Geceleri daha yatağım ısınmadan döve döve beni kaldıran; seni hep ağlatan o adam deme sakın anne, deme! Ne olur anne deme. Senin baban yok de anneee, senin baban yok! .. Dün dediğin gibi “senin kemsen yok” de anne yok de! ..
Hep ölümü çağrıştırıyor sözlerin. Oysa ben bir ölü bile görmedim daha. Ölüm nasıl bir şey? Sokakta kalmak mıdır, çöpten ekmek toplamak mıdır, köprü altında yatmak mıdır; yoksa, yoksa mezar taşına sarılmak mıdır, soğuk mudur, sıcak mı? Onu anlat bana anne, onu anlat! ..