İçimdeki Çocuk Şiiri - Oya Erişmiş

Hayat eskisi kadar toz pembe değil
İçimdeki çocuk büyümese de ağlıyor şimdi
Yüreğim durulmuş bir deniz misali
Kıyısından sevdiklerim bir bir kayboluyor şimdi
Sahip olduğumu sandığım ne varsa
Kumdan kaleler gibiymiş, yıkıldı gitti

Bir masal düşlüyorum yorgun kafamda
Bir bahar mevsiminde atıyor kırık kalbim
Biraz daha hayal kursam, kurabilsem diyorum
Gerçeklerden kim ne kadar hayır görmüş ki?
Zaten şu fani dünyada
Bende hayalden öte değilim ki
Biraz daha kansam tatlı yalanlara
Biraz daha uyanmasam rüyalardan
Biraz daha kalsa benimle içimdeki çocuk
Kime ne zararım olur ki?

Biraz daha masal düşlerken ben
Herkes yalanlıyor her haliyle
İnanmaya çalıştığım mucizeleri
Oysa bir çocuk var içimde
Güzel bir şeyler dersem inanacak
Demezsem ölecek

Hayat eskisi kadar toz pembe değil
İçimdeki çocuk ölmese de ağlıyor şimdi
İyilerin kazandığına önce benim inandığım
Yeni bir masal bekliyor belli
Mutlu sonlar gözlerden okunur en çok
Ve ben kaçamıyorum artık gerçeklerden
Sımsıkı kapatıyorum gözlerimi
Kaybettiklerimi ve sebeplerini
Kendimde buluyorum
Ürkerek fısıldıyorum içimdeki çocuğa;
Ben zaten düşlerimden gayrı
Hiç kazanmadım ki!