Aylar yıllar geçtikce içimdeki çoçuk ölüyor sanki yavaş yavaş...
Senden sonra o çoçuk hiç gülmedi güler gibi yaptı hep...
Kimse duymadı o çoçuğun attığı çığlıkları feryadını kimse...
Bir sen vardın sende zamansız kayıp gittin avuçlarından...
Bazen kendi kendine kesaplaşıyor aklındakilerle kalbindekilerle...
Bir mahkeme kuruyor kendince ve herkesi idam ediyor...
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta