Aylar yıllar geçtikce içimdeki çoçuk ölüyor sanki yavaş yavaş...
Senden sonra o çoçuk hiç gülmedi güler gibi yaptı hep...
Kimse duymadı o çoçuğun attığı çığlıkları feryadını kimse...
Bir sen vardın sende zamansız kayıp gittin avuçlarından...
Bazen kendi kendine kesaplaşıyor aklındakilerle kalbindekilerle...
Bir mahkeme kuruyor kendince ve herkesi idam ediyor...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla