İçimdeki Çocuk Şiiri - Ada Güner

Ben üzülmüyorum ki
İçimdeki çocuk ağlamaktan bitap düştü
Yokluğunda oyun oynamaz
Çiçek toplamaz
Orada burada koşmaz
Kimseyle konuşmaz
Yüzüne gülücükler uğramaz oldu

Ben üzülüyorum ki
İçimdeki çocuk vuruyor göğsümün duvarlarına
Debeleniyor sol odamda
Kayıp düşürüyor hayallerini yosun tutmuş göz bebeklerimden
Gömüyor umutlarını yüzümdeki çizgilerin en derinine

Ben üzülüyorum ki
İçimdeki çocuk yoruyor göğüs kafesimi