İçimdeki Çocuk Şiiri - Müberra Arıcı

Ne ninnilerle uyuttum içimdeki çocuğu
Öyle buluttan yataklara serdim sanma
Taş kesmiş yüreğimde avuttum
Olur da uyanır bir sesle diye
Esen rüzgarı bile susturdum

Duruldum, durulduk birlikte
Yaşanmamış çocukluklar birikti içimizde
Neden istemişiz ki sanki büyümeyi
Biz büyüdük, küçüldü sevgimizde

Nerede o bir gülüşe tav olan gönlüm
Hani her canım diyende canı gördüğüm
Büyüdükçe küçülen kalbimizde
Bir bilsen kimler var gömdüğüm

Bir göz kırpımı geçti o safiyane yıllar
Ömür tarlasında geldi harman zamanı
İndir uçurtmanı ellerinden ey çocukluğum
Şimdi vuslat sandığın hasretlere koşma zamanı...