İçimdeki Çocuk Şiiri - Fitnat Yılmaz

Dalar gözlerim zaman zaman
Ruhum gezinir çocukluk anılarımda
O yemyeşil ovaları buz gibi suları
Ve kekik kokulu
Dağları olan köyüm gelir aklıma
Sabahları annemin hazırladığı
Kahvaltının o muhteşem kokusu
Burnumda...
Her sabah pişirilen
Dumanı tüte tüte yenen
Mis gibi tarhana çorbası
Birbirine karışan kaşık sesleri
Ve
Bir kalabalık bir curcuna...
Annemin ve büyükannemin
Hiç bitmeyen enerjileri
Birbirine olan saygıları
Amcamın işe yetişme telaşları
Babamın o masum duruşu
Belirir hayalimde
Ah canım babam ahh!
Bu dünyaya doymadan
Gözleri açık giden babam
Ne kadar azdı senle geçen zaman
Bahçelerde sokaklarda oynardık
Arkadaşlarımızla umarsızca
Dert tasa bilmezdik
Geçim derdi diye bir şey
Yoktu omuzlarımızda
Bir dilim ekmek bir dilim peynir
En lezzetli yiyecekti
Şarkılar söylerdim
Bahçemizdeki ağaçların üstünde
Ne kadar saf ne kadar masum
Ne kadar çocuktum
Dur durak bilmezdim
O koskoca bahçe oyun parkımızdı
Hayallerimizi yaşardık oyunlarımızda
Özgürce
Şimdiki gibi korkmazdık hiç kimseden
Tedirgin olmazdı annelerimiz
Kötülük gelmezdi ki kimseden
Çocuktuk masumduk ve mutluyduk..
Büyükdük yetişkin olduk
Dünya telaşına kapıldık
Ölümler ihanetler gördük
Acılar yaşadık
Dünyanın kirlenişini gördü gözlerimiz
Çaresizce
Hep o masumiyeti
Tertemiz sevgileri aradı yüreğimiz
Ve
Her çıkmazımızda
İçimizdeki çocuğa sarıldık
Çocuğa sarıldık...