İçimdeki Çocuk Şiiri - Ayten Özgün

Daha doğmadan yazılmış bizim kaderimiz
Biz aynı coğrafyanın çocuklarıyız
Ben hayaller ülkesinin külkedisi
Sense atlı prensim din benim

Nedense içimde’ki çocuk hep huzursuz
Bastıramadım içindeki duygularını
Ah çocuk vurgunum ben sana görmezden geldin
Geçti gençlik yıllarım kırık dökük düşlerim

Uykusuz gecelerin sabahında
Uykuya yenik düştü gözlerim
Hüzün dili türküler geldi aklıma
Sürçtü dilim söyleyemedim

Nice eylemler yaptırdı bana sensizliğin
Müebbete mahkum ettiğin gözlerim seni arıyor
Adımları hızlandı birden bu yorgun yüreğimin
Sana koşmak sana gelmek istedim gelemedim

Ne yana baksam senin hayalin
Sanki duyacakmışsın gibi seslenirim
Yoksa içimde ki çocuk sen değilmiydin
Dalından kopan yaprak gibi soldu düşlerim