İçimdeki Çocuk Şiiri - Yahya Bumin Dilmen

Tat alamıyorum artık gök mavisinden.
Mavi artık mavi değil mi?
Çocuk mu olmak gerekiyor hissetmek için?
Yaşamaya başlayabilmek için yaşamak
Beklemek gelmesini
Ölmek, beklemenin bedeli.
Gel artık, gel be içimdeki çocuk!
Bak, artık sekerek yürümüyor, yürürken ıslık çalmıyorum
Sen yoksun diye.
Boynum bükük.
En son kahkahamı hatırlamıyorum bile.
Korkuyorum ölmüş olmandan.
Yoksa sen öldün mü.
Sen diyorum ama
Sen bendin bir zamanlar.
Bir zamanlar enseme alıp ellerimi
Yıldızlara bakardım.
Ne çoklardı, içim ürperirdi, içim üşürdü.
Titrerdim, enseme alıp ellerimi.
Biliyorum gelmeyeceksin artık.
Ben yine de bekliyorum.
Heykelden faksız, heykelden soğuk.
Gel artık, gel be içimdeki çocuk!
Tat alayım gök mavisinden.