İçimdeki Çocuk Şiiri - Ertan Çete

Hazan dolu günlerim ağır ağır geçiyor,
Savrulan her ağacın her yapraklarında coşuyor isyanlarım
Yüreğinden öptüğüm zamanlar geliyor aklıma
Masallardan kalma.
Öyle ya!
Sanki pusulası kaymış hayatın.
Zaman acımasız
Zamana bu yük ağır..

Oysa!
Milyonlarca çiçek açabilirdim içimdeki çocuğa
Her türden çiçekleri sere bilirdim ayaklarının altına
Şimdi söylemek istiyorum sana
En masum yanlarımla
Güneşin, yıldızların, bulutların diliyle
Yüreğinden tekrar öperek
' Seni sevmek, cennetten ve cehennemden daha mühimdi'
Çocukluğumun ince sızısından kalma sek sek oyunlarım
Bir ömre bedel şimdilerde.

Rüyalarımda yaşıyorum seni
Anılar buhulu,
Yüzün buhulu,
Seni görmeyeli hayli zaman oldu.
Şairin dediği yere gittim rüyalarımda
Her türden ağaçların,
Her türden çiçeklerin yeşerdiği,
Güneşin hiç batmadığı,
Güneşin ülkesine gittim.
İpek böceklerinin bahçesindeydim,
Ay avuçlarımın içindeydi sanki
Yıldızlar dudağımdan öpüyordu
Uzanıktım yem yeşil çimlerin üzerine
Saçlarımı öpüyordu ateş böcekleri.
Sonra,
Uzaklardan müzik sesleri geliyordu
İnce bir keman sesi
Ağır ağır yavaştan bir klasik gitar sesi
Ateş böcekleri gözlerimin önünde vals yapıyordu,
Ruhumun tümcelerinden öpüyordu melodiler.
Deniz kenarında kumsala basarak yürüyordun o sıralarda
Hayalimde gördüğüm,
Oranın hasretiyle yandığım yerdeydin,
Saçların ay 'ın şavkıyla dans ederek
İpeklerden ban yapıyordu yıldızların yakamozları.

Kopardım iki elma o mis kokularıyla,
Yanaklarına koydum,
Bir güzel yakıştılar sana
Deniz esintileri,
Karışırken dağların duruluğuna,
Taze bir sabah çayı gibi, burnuma kokun geldi.
Kiraz bahçelerinde gezerken,
İki kiraz kopardım,
Dudaklarımı öpüyordu
Kiraz dudakların.
Dudaklarım elma yanaklarını öpüyordu.

Ben ömrümün birinde ilk defa resim yaptım,
Ben ömrümün birinde ilk defa gönül verdim birine.
Yıllardır hayalimde sarıp kokladığım,
Yıllar sonra çık artık yürek ceplerimden.
Çocuksu sevinçlerle,
Bazen hüzünlü olan, o minik yüreğinde,
Kopan fırtınalarla, bazen durgun su gibi,
Hallerini yoğurup, yaptım senin resmini
Son kez