İçimdeki Çocuk Şiiri - Fatma Özçelik

Hey içimdeki çocuk...
Ya da döşüme bastığım
Yahut sokaktaki çocuk...
Yaşam dediğin
Ne hep yalnızlık ve yokluk
Ne hep kalabalık ve bolluk
Ne zaman ve nasıl görürsen
Aslında o'ymuş! ! !
Birgün bir bakarsın ki
Dostların seni tanımamış
Hatta ayan beyan ortadayken herşey
Seni iftirayla hedef etmeye çalışanları
Alkışıyla donatmış...
Tanımadığın tanımayanları yoksay o zaman
Bir bakmışsın hepsi yok olmuş...
Ya da aynadaki aksini sen zannedip saldıranlar
Kurşun sıkarken sana
Kurşun bumerang olmuş...
Hey içimdeki çocuk
Ya da döşümde uyuttuğum
Yahut sokaktaki çocuk...
Hayat şimdiki gibi
Hep "bir varmış bir yokmuş"...