hiç olmadığı kadar sancılıyım şimdi
kelimeleri içiyorum zehir misali
ruhum paramparça,mevsimler anlamsız
nerden bilebilir ki insan belli bir zaman sonra en büyük düşmanın kensinin olduğunu
ellerimle büyütüyorum acılarımı sevgi sanırken
karşındakine davrandığın zamanın zamanla sen olduğunu
herşey bizde saklıyken neden başkasında arıyoruz
çok sonra anlıyor insan başkasında aramaya gerek içimize bakmak yeter
içim cehennem gibi yaşanacak ne çok şey vardı, şimdi harcanan!
Kayıt Tarihi : 19.1.2012 17:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!