İçimdeki Canavar Şiiri - Kemal Eyüboğlu

nedir bu tanrım, neler oluyor bana?
yüreğimde derin bir hüzün;
ağlamak istiyorum, ağlayamıyorum.
dudaklarımda hoş bir tebessüm;
gülmek istiyorum, gülemiyorum.
içimde sonsuz bir enerji;
koşmak istiyorum, koşamıyorum.
ve, gözlerimde bir perde;
Görülmesi gerekenleri göremiyorum.

nedir bu tanımsız değişimler,anlamıyorum?
ne Kerem ile Aslı’nın,ne Leyla ile Mecnun’un
ne Zühre ile Tahir’in, ne de Züleyha ile Yusuf’un
aşkını duymak istiyorum.
ne sokaklardan akıp giden kalabalıkların,
ne de yoksul insanların feryatlarına açık kulaklarım.
ve,ne savaşlarda dul kalan,
ne de açlıktan ölen bebelerine, ağlayan kadınlara üzülüyorum.

siz bakmayın benim; nedir bu?
anlamıyorum dediğime...
içimde, beni ben; insan yapan değerler vardı.
o değerlerimi bir değil, iki değil, onlarca kez
postallarla çiğneyip, dar ağaçlarına astılar!
ve, o değerlerin tozlarından boya,
dar ağaçlarından fırça yapanların
nü tablolarına alkış tutan şerefsizler,
içimde bir canavar yarattılar!

Kemal EYÜBOĞLU