İçimdeki Boşlukta Şiiri - Orhan Korkmaz

Gözlerinde kaybolan bir dünyanın izleri,
Her adımda ardında bıraktığın hatıralar.
Bir zamanlar sararmış yapraklar gibi,
Bıraktıkça seni, ben de bir yara daha.

Kırık dökük sözler, içimde yankı,
Gecenin koynunda kaybolan umutlar.
Bir yüreğin derinliklerinde saklı acı,
Ve her hatıra bir ok gibi, yüreğime saplanır.

Bazen öyle bir ses ki,
Bütün duvarlar yıkılır,
Yüreğimin en derin köşesine
Işıklar da gelmez, yalnızca hüzün kalır.

İçim yanar, her kelimenin ateşiyle,
Bir çığlık yükselir, karanlıkta.
Ve ben, her gözyaşımdan sonra
Biraz daha derinleşirim.

Gözlerinin ateşi, yakar ruhumu,
Bir zamanlar güvenle dokunduğum eller,
Şimdi yaralarımı daha çok kanatır,
Ama vazgeçmem, çünkü seni hala seviyorum.

İçimdeki boşlukla,
Yanımda senin yokluğun arasında
Bir dünya kurmaya çalışırım,
Ama kalbimde kırık dökük duvarlar.

Belki bir gün,
İçimdeki bu alev söner,
Ve o zaman gerçek sevdanın ne olduğunu
Bir daha anlayacak yüreğim.
Ama şimdi,
Her şarkıda biraz daha yakıyor işte.