İçimdeki Boşluk Şiiri - Ahmet Emer

İçimde bir boşluk var Hira’ dan Spil’ e değin uzanan engin, uçsuz bucaksız lacivert örtülü!
Darmadağın başım dumanlı, sis mi kapladı, pus mu anlayamadım, olan düşmüydü ruh çağırma mı? !
İki değirmen taşı arasında ezilir buğday tanesi içim, mısır tanesi yüreğim un ufak olmuş!
Ne eser bilmem başımda kavak yelleri, sarı sıcağın mavi atlasında koşarcasına; derdi ne, kasveti ne inleyen seranın bilmem, alıç ağaçlarının uğultusuna katmış da duymaz eşek sineklerinin vızıltısını? !
Kulaklarımda bir uğultu, sen de hızla ilerleyen bir otomobil lastiği, ben diyeyim mağaradaki devin homurtusu! ..
Sanki gök ortasından delindi, sel sular gürledi, yer çöktü; kaldım toz duman / dalgalar arasında!
İçimde bir boşluk, Damlataş hafif ve süslü kalır, Yer Altı Şehri Nevşehir’ in!
Bir Osmanlı tokadı mı indi de çarşamba çanağına döndü yamuldu yüzüm, saçım başım dağıldı tel tel, karman çorman?
İçimde bir boşluk, boşluğun içi silme dolu sızı! ..
İçimde bir boşluk, Ulupamir Köyü düğününde damadın yakasına takılan 5 Lira gibi asılı kaldı! ..
İçimdeki boşluk, Gob Çukuru gibi oyulu kaldı gök mavisinden petrol laciverdine denizin, alacasından zifirisine karanlık gecenin dağılmayan bulutları, göz gözü görmez sisleri arasında çakılı mıh gibi! ..