İçimdeki benden bana Şiiri - Kamile Kaynak

Özgür ruhlu bir insanım.
Hayatı planlamadan gelişi güzel yaşarım.
Delice severim, saçma sapan şeyler yaparım.
Öyle lükse, paraya aşık olan biride degilim.
Mutluysam eger bir bankta oturup simit yemeye de razıyım.
Çok da duygusalım çabuk kırılır kalbim.
Kırıcı sözler altında ezilir yüregim.
Bir köşeye çekilir saatlerce aglarım, kimse bilmez bu yanımı.
Herkes gülmelerime alışıktır.
Oysa gözyaşlarımı saklamalıyım. Çünkü anneyim çocuklarının üzerine titreyen yeri geldiğinde aslan kesilen. Bazende onlarla çocuklaşan kahkahalar saçan küçük bir kız çocuğu. Yani benim düşmeye zamanım yok hep dik durmalıyım.
Birazda serttir mizacım tanımayanlar çekinir. Aslında korktugum için sertliktir kalkanım. O kadar çok güvendim ki artık güvensizim. Yinede iyilikten yanayım, iyilik iyidir kim ne derse desin.
Hayallerimden de vazgecmedim sonsuz mutluluga bir gün ulaşacak saf kalbim.
İyilerin birgün kazanacagına eminim.
Kimisi korkup çekinir benden kimisi sevdimi vazgeçemez.
Önemli degil aslında herkesin beni sevmesi. Sadece insan olan insana saygı duymalı. Degiştirmek yerine oldugum gibi kabul edin. Saygı gösterin.
Kendinize olan saygınızı da hiç bir zaman kaybetmeyin. Hele ki içinizdeki o çocugu asla öldürmeyin. Kendinizin yok olmasına asla izin vermeyin.