İçimdeki Ben Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

Bir sızı, bir sancı
kendimden doğuyorum...
Geride beni bırakıp
yeni bir ben oluyorum...

O koskoca dünyam dediğin
yıllarca beni de gizlediğin
kapısız, bacasız dört duvar
derme, çatma burdan bakınca...
Ve içinde sen, renksiz, soluksuz
kaybolmuşsun ben olmayınca.
Şimdi hesaplaşma zamanı.
Neden salıvermedin beni?
kapıldığım rüzgarlara.
Neden mahkum ettin sana?
Yıllarca inandım, dinledim
hani nerde vadettiklerin?
Çocuk olmama izin vermedin,
hata yapmamı istemedin.
Sen kimsin be, hayat mı?
Yoksa daha da matah mı?
Senden o kadar çok varki,
kendini kendinde kaybetmişsin,
kendini dünya zannetmişsin.
Seni sen yapan içindeki beni
bastırıp yok etmeye çalışırken
şiirlerini ben yazdırdım sana,
sevgililerini ben ayarttım,
aşklarını sana ben yaşattım,
romantikliğin bendim,
ağladıysan ben ağlattım,
güldüysen ben güldürdüm.
Sen aslında bensiz hiçdin.
Sen kimsin be, ezik, büzük,
kırık, dökük burdan bakınca...