İçimdeki Aynalar... Şiiri - Yusuf Mescioğlu

Sarısına vurgundum nice yıldır baharın.
Sanırdım bir sevdadan kalan ömrümdü güzüm.
Her gece hasretinle hiç olurken çağlarım.
Aynalara bivefa, aynalara küs yüzüm.

Ben seni tanımayı özlüyorken her akşam,
Kalbim bir intizarın toprağına gömülür.
Seni senden alıp da, beni sana bıraksam.
Gözlerim aynalarda yine pişman görünür.

Sen beni unutmaya söz vermiş bir baharken.
Bilmezsin unuttuğun her anında ben varım.
Sevdakâr kelamları, sükûtunla vururken.
Ben senin sözlerini aynalardan duyarım.

Şimdi kırgın bir yürek oluyorken yaşamak,
Yüreğim yine mağrur, yine nihân görünür.
Zor gelir ardın sıra bir sevdaya başlamak.
Yüreğim aynaların sırlarına bürünür.

Her gece aynı tende halelenirken hüzün,
Yüreğim her nefeste can olur, canan olur.
Sevdasını yaşarken görmediğim bir yüzün.
Aynalar yüreğime sanki bir düşman olur.

İsterim tükenirken ömrümün sen demleri,
Bahtiyar olsun gönül, bir bahar sarısında.
Kuruturken firakın, bahçemde çiğdemleri,
Ben ölmeye razıyım, aynalar arasında…

04.01.2009