İçimdeki Atatürk Şiiri - Osman Nuri Gül

Ben sarıyı severim
Ne buğdayda ne başakta
Savaş meydanlarında kavrulmuş
Cepheden cepheye savrulmuş
Bir tutam saçtadır
Yedi cihana karşı
Eğilmez bir baştadır
Mavi ile aşktadır
Benim sevdiğim sarı.

Bir de mavi severim
Ne göktedir
Ne gölde
Herkesin gizil sandığı
Ufkun da ötesini gören
Bir çift gözdedir mavim

Bir Atatürk saklarım
Na şuramda
Ne senin bildiğindir
Ne tarihin yazdığı
Yurdumu aydınlatan
Herkesin güneş sandığı

Ben bir Atatürk bilirim
Gah Seddülbahirdedir
Gah Kocatepede
İşidir ya savaşmak
Gah savaş meydanlarında düşmanla
Gah tahta başında cehalete karşı
Ben bir Atatürk bilirim
Safi yürek
Safi akıl
Anıt mezarda değil
Mazlum milletlerin yüreğindedir

Ben bir Atatürk çizerim
Na şuraya
Ne senin okuduğundur
Ne alfabenin sesi
Herkesin Türkiye dediği
Cumhuriyet ülkesi.

Bir Atatürk var
Na şurada
Yürür önüm sıra
Koşar yetişemem
Sever sarılamam
İzi karanlıkta görünür
Yolundan ayrılamam

Ben bir Atatürk derim
Na şurada
Dağ taş tekrar eder
Arşa yükselir sesi
Başka önder aramam
Bize yeter gölgesi.

Şu an, şurada
Bir Atatürk yaşar aramızda
Bir elinde çocukları ülkemin
Neşeli, coşkun, akılcı...
Bir yanında kadınları yurdumun
İnançlı, güvenli, özgür...
Ve ardına dizilmiş bilinçli, yurtsever erkekleri ülkenin
Başlar dik, gözler ileri...
Ama ışıktan bile önde
Ata'mın gözleri.

               Osman Nuri GÜL

9 Kasım 2017
İzmir.