İçimdeki acılar Şiiri - Eyüp Doğru

İÇİMDEKİ ACILAR

Yağmurlu bir geceden,
Yazıyorum bu mısraları.
Gökyüzünde şimşekler çakarken,
Hüzünlü bir şarkı gibi,
Yokluğun yaktı yüreğimi.
Şimdi gelde duy boşluklarda yankılanan,
sessiz çığlıklarımı.
Başı boş sokakların,
İflah olmaz serserisiyim artık..
Serserisi...

Ay ışığının sır dolu susmaları,

Çok şey anlatıyor bana.
Keşke yıldızları ellerimle toplayıp,
Umutlarımın yanı başına koyabilseydim.
Kirpiklerimden yavaş
yavaş hüzünler düşerken,
Gözlerimi kapatıp,
Acılarıda unutabilseydim.

Bütün hayallerim birer birer çalındı.

Sevmekle başlayıp sevmekle biten,
Bütün cümleleri senin için tüketmiştim.
İçimdeki yangınlar,
közlenip küllenmiyor artık.
Ne kadar muhtaç kalmışım,
Unuttuğum gülümsemelere.
Tüm duygularım,
Birer birer firar etti usulca...

Bir çocuk gibi,

Sıkıca sarıldım,
Yorgun utangaçlığıma.
Hıçkırıklarım ıssızlığını yitirdi.
Bu ayrılığın ardından,
Geceyi gündüz,
gündüzü ise gece yapmak,
Ne kadar zormuş.
Hayallerim,ümit ışığım sönüp gitti.
bir kez daha anladım,
Aşkın acımasızca can yaktığını

zaman zaman.

Kendimce düşler kuruyorum,
Şöyle bir gemi açılsa
yüreğimin kenarından,
Masmavi okyanuslara.
Güvertesinde ben olsam uçtan uca.
Demirlesem vurgunluğumu dalgalarına.
Sonunda anladım ki,
Yaşadıklarım çok şey götürmüş benden.
Hesaplar soramam,
yaşadığım onlarca boş senelere.
Kaderimi değiştiremem,
isyan etsemde her geceme.
Aslında hiç bir acı sahipsiz değil.
Sadece her acı sahibinde kanar usulca.