Bazen ben değil, istemesem de farkında olmadan, içim ağlar, içimin gözlere yansımasıyla gözelerim ağlar gecenin bir yarısı, “ Hani derler ya gözler kalbin aynasıdır diye” ne gelmişse o an aklıma, bilmem, boncuk boncuk terlemiş gül misali süzüle süzüle akar yaş yanaklarımdan aşağı …. silmek, silmeye çalışmak çaresizliğin dayandığı en aciz olduğu vakittir.. o an, silsen incinip yaprakları dökülecek, silmesen solacak.....
Ahh lele ahh... O anı yaşayınca anlarsın, bitmeyen çaresizliğin sığamaz ne yere, ne göğe... Ne yaparsın ne edersin şaşırır kalırsın yarı uyanık yarı dalgın… koşmak istersin, kaçmak istersin! Ama beyhude en fazla yataktan kalkar camlardan bakar geri dönersin yatağa, en fazla kaçacağın bu kadardır.. sen de beş adım, ben deyim on… sağa sola döner de döner yastığın üzerinde kafan.. offf lele of... Yastığın taş.. yorganın çalı… döşeğin kar olur sanki... tekrar tekrar kalkar kapaklanıp düşersin de gidemezsin tek bir adım öteye...
Ah lele, ahhh bu ne büyük, ne dermansız acı... ilk bahar çiçekleri arasında solmak; yaz ortasında kavrulmak; son bahar rüzgarında savrulmak; kış ayazında donmak misali… Nasıl taşırım bu ayrılığı, nasıl dayanırsın bu aşk yarasına akıtsan da ömrünün tüm gözyaşlarını...... Delice vuran dakikaların önünde, geçmeyen gecenin içinde savrulursun da savrulursun; sırtını dayayacak duvar… ellerini koyacak yer… tutunacak dal bulamazsın.... O geceden itibaren bir boşluğa düşüştür başlayan girdapların en alçağına doğru kayıştır artık…. O girdap ki içine çekerde çeker seni…
Sanki senin için özel olarak doğranmış... özenle üst üste dizilmiş odunlarla tutuşturulmuş cehennem ateşlerinde yanarsın, yanarsın da; bir damla su dökenin olmaz…. San ki onlarca karabasan çökmüş gibi üstüne… bağırırsın çırpınırsında da kimse duymaz sesini.. çırpınmaktan dilin damağın kurur da bir bardak su verenin olmaz … Dilin varmaz soyka kadere küfretmeye..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta