Şöyle derin bir nefes alsam içime
Sonra hepsini geri versem
Sanki çıkacakmış gibi geliyor.
Ama ne mümkün
Yerleşmiş bir kere.
İçime, her yerime,
Dudaklarıma,
Ayaklarıma, ellerime,
Bakışlarıma bile...
Bazen seviyorum onu
Benim bir parçam diyorum.
O olmazsa ben de olmam diyorum.
Bazen öfkeleniyorum
Bırak artık peşimi,
Çık içimden diyorum.
Ne desen boş,
O yuvalanacağı yeri biliyor
Çoğalamayacağı bedenlere girmiyor.
Kanser hücresi gibi bir çoğalmaya başladı mı
Hayatının sonuna kadar sana eşlik ediyor.
Kimi zaman içindeki arsız soluğunu duyamayınca
Hah! Şimdi gitti diyorsun.
Bir gün, iki gün, bir hafta,
Hala ses yok...
Demiştim ya, ne mümkün,
Yerleşmiş bir kere...
Bir gün sebepsiz yere içinden ağlamak geliyor
Bakışlarında yine o.
Dudağındaki şarkıda...
Tanıdık bir dost gibi kapında gülümsüyor.
Ve kabulleniyorsun
Hüzün senden vazgeçmiyor...
Kayıt Tarihi : 21.10.2004 19:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlker Dursun](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/10/21/icimdeki-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!