En son ne zaman mutluluktan ağladımı hatırlamıyorum. ağlamayı geçtim, sahi ben en son ne zaman mutlu olmuştum en son ne zaman gerçekten gülmüştüm? bu sorularla karşılaşınca sınıfta kalıyor tüm yaşantım.
..en son ne zaman bir insana güvendiğimi hatırlamıyorum. güvendiklerim yüreğimi avuçlarımda unufak bırakıp gittiler. Şimdilerde kimin elimi tutmaya kalkışsam, avucumda duran yüreğimdeki bıçak yaraları sızlar. İhanetler gelir aklıma. Tutamam kimsenin elinden. Hep söylerim hayattan bir kere vurgun yiyen, ondan sonraki hayatını durgun yaşar. İçimde, ziyan edilecek bir iç dahi kalmadı.
O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
Devamını Oku
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta