En son ne zaman mutluluktan ağladımı hatırlamıyorum. ağlamayı geçtim, sahi ben en son ne zaman mutlu olmuştum en son ne zaman gerçekten gülmüştüm? bu sorularla karşılaşınca sınıfta kalıyor tüm yaşantım.
..en son ne zaman bir insana güvendiğimi hatırlamıyorum. güvendiklerim yüreğimi avuçlarımda unufak bırakıp gittiler. Şimdilerde kimin elimi tutmaya kalkışsam, avucumda duran yüreğimdeki bıçak yaraları sızlar. İhanetler gelir aklıma. Tutamam kimsenin elinden. Hep söylerim hayattan bir kere vurgun yiyen, ondan sonraki hayatını durgun yaşar. İçimde, ziyan edilecek bir iç dahi kalmadı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta