İçimde Yangınsın Şiiri - Ahmet Yetim

Bağrımdan sökülmez derine daldı
Çekmez hançerini paslanır durur
Yar benim başımı sevdaya saldı
Gayrı kirpiklerim ıslanır durur

Umudu hasreti birlikte tattım
Çileyi acıyı kendime sattım
Sanki başım alıp dağlara gittim
Gönlüm bu dağlara yaslanır durur

Delidir düşlerim geceler bitmez
Sürerim kervanı menzile gitmez
Bülbül yaralanmış bir daha ötmez
İner enginlere uslanır durur

Avcıyım peşine düştüm maralım
İçimde yangınsın bahtı karalım
Gönül yarasını nasıl saralım
Elin değse yaram süslenir durur

Yetimiyim sarpa sardı yollarım
Bu gidişle nasıl olur hallarım
Yüreğimi kollarımda sallarım
Çıkıp yollarına seslenir durur.