İçimde Taşıyamadığım Hüzünsün

Sen,içimde taşıyamadığım hüzünsün,
Sonbahar süzülürken gözlerimden.
Sen,dün değil,yarını olan bugünsün.

Yorgun geceler esir alır beni,
Karşılığında hiç bir şey istemem.
İstersen bütün ömrümü al,
Sen yaşamak için geç kaldığım dünsün.

Bir gün solgun bir sabah vakti,
Çılgın rüyalarından uyanıp,
Hayallerinden,hatıralarına dalarsın.
Hatırlarsın tekrar gölgesi mora çalan,
Şafak kırmızısını.
Sonra,söylersin yalnızlığın şarkısını.
Çünkü sen,
Yağmurlarını sırılsıklam yaşadığım günsün.
Ölen ateşli gecelerimin,
İçimde taşıyamadığı hüzünsün.