BAHARA ÇEKİLEN NEFES GİBİ
Herkesin sesi vardı,
Benimse yankım
Duvarlara çarpıp geri dönen bir iç hesaplaşma.
Göğsümde bir arşiv:
Açılmamış mektuplar,
Yanıt bekleyen susmalar,
Ve bir türlü gönderilmeyen
“Ben aslında...” cümleleri.
Bir kelimeyi susturdum dün,
“Kalsın.” dedim,
Çünkü bazen en doğru cümle
Hiç kurulmamış olandır.
Şimdi içimde
Bir sessizlik korosu,
Her biri başka bir vedanın
Adı konmamış melodisi.
Ve ben,
En son içimde susturduğumla
Yeniden yazıyorum kendimi.
Ya sen...
Senin neyi susturduğunu biliyorum da
Neden susturdun?
İçindeki beni
Neden susturdun?
07/09/2025
14:14 #wahran
@demlenmisSiirler
(538)
Demlenmiş Şiirler 2
Kayıt Tarihi : 9.9.2025 00:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!