“Ta içimde bir yerlerde gözlerini ruhuma diken hain.
Kaç göbekten sorarsın hesabımı… Tükendiğim yollar yetmedi mi? ”
yenilmiş zaferlerime ağlıyorum bu gece
bir kibrit çöpü kadar narin
bir aslan kadar kibirli
parmaklarımı sayıyorum
zamansız yaşlandığım
yaslandırdığın duvarlardan
yokluğunu ezberliyorum
gün kadar yakıcı
ölüm kadar acı
ara sıra yere kapaklıyorum ruhumu
bedenimde eski tavandaki küf kokusu
kendimden geçtiğim günlere gülümsüyorum
göçlerimi hatırlıyorum ansızın
gençliğimi topluyorum oradan buradan
hoyratça harcandığım körpecik zamanlardan
ve daha zil çalmadan dağılıyorum avluya
yine gün çok erken kapımda
Kayıt Tarihi : 15.5.2007 11:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)