İçimde Renkler Yanar Şiiri - Tarık Torun

I

İçimde renkler yanar dışında karanlıklar
Mahşeri kalabalık banaysa yalnızlıklar
Nedamet neye yarar kırılınca gönüller
Al yeşil bahar olsa kızıl açar ak güller
Ruhumda bir anafor tetiklerden depremi
Dünün yeni yetmesi duman eder çehremi
Efkârlı dağ bulutu gelir başıma konar
Gözyaşı rahmetiyle hüzün suları sunar
Ses vermeyen vadiler bunaltır hançeremi
İçimde renkler yanar doğan güneş çare mi?

II

Bu hali pür melalim hüzünlerden kırılgan
Gözlerim ufka bakar şafaklardan vurulgan
Umduklarımdan hançer düşmanlardan yaralı
Sanki avcı oklamış bu dağların maralı
Kuytu orman ucunda açmayan gül misali
Yüreğinden su sızan yaban ağaç timsali
Zannetme ki ey zahit! Dünya cennet cehennem
O’nun aşkı olmazsa inan ölürüz her dem
Gece çökmüşe benzer yüreğimde pâre mi?
İçimde renkler yanar gözlerim biçare mi?

III

Ne bir hüzünden beri ne bir umuda bakış
Renk yangını içinde yanış aşkıyla yakış
Yaşamak kader ile acep sığar mı ömre?
Hakikatler yolunda karşı gelinmez emre
Dış âlemin arzusu içime giren telaş
Madem ölüm yanımda dur biraz yavaş yavaş
Ne para ne mülkteyim olmazsa bir gülücük
Bütün dünyaya bedel gözleri gülen küçük
Korlandıkça yanıyor yüreğimde hare mi?
İçimde renkler yanar mutluluğa çare mi?

IV

İçimde renkler yanar şavkı vurur yüzüme
Fatiha ferahlığı yayılırken sözüme
Bilirim ki her çare O’nun sonsuz kudreti
İmtihan dünyasında belki buda hikmeti
Uzak durma ey canan! Bu ateş seni yakmaz
Hakiki dost olansa böyle uzaktan bakmaz
Anladım ki ey Rabbim! Çare yalnız sendenmiş
Gerisi hep nafile bırakıp da gidenmiş
Maden çare sunmazsın elleme bu yâremi
İçimde renkler yanar her hüzünkar çare mi?

30.07.2017