Duydum biri seslendi bana .
Döndüm baktım nâra nâra.
İçimden haykırdım, kimdi bu güzellik?
Zamansız meyvenin tadı yokmuş meğer.
Anladım, niçin bunca satır bunca kelime.
Saçma bulurdum belki filmlerde sadece.
Yeşerdi birşeyler içimde seni görünce.
Seni gece yazdım her hecede sen vardın.
İçimde yaşadı içimde öldü.
Mezarı kalbimin köşesine gömülü.
En güzel aşklar söyleyince başlar.
Sevince öyle haydi söyle sende.
Ben derim içimde patlasın.
Sen sakın deme gönlün yanmasın.
En büyük nefretler ise başarısız aşklar.
Ah ah,kafamı parçalasın taşlar.
Fatih İsmail Keçeci
Kayıt Tarihi : 8.12.2022 22:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!