İçimde paslı bıçak izleri

Bir türkü vurur öldürür beni
Yüzümde hala o eski yanık aşk hikayeleri
Ateşin düştüğü yerdir benim yüreğim
Dağ başında yanar şimdi
Sen vururken gözlerime
Ruhum bilmem nerelerde
Aşk değilse bu öldürmesin bizi

Çocukluğumun o uzun geceleri vardı sende
Gözlerim pencerelerde yorgun
Bir güle yanaşırken ellerin
Ellerin ki bir bıçak ustası
Hem de ince işlemeli bir zanaat gibi
Heykel tıraşı
Bütün güllerin dikenleri bende saklı
Biz seninle bir çocuk ölüsü gibiyiz

Kör bıçakların verdiği acılar doğurdu beni
Pencereler açılırdı ellerime
Ellerim soğuk
Babamın elleri gibi yara bere kesik izleri
Zulmün yaşadığı yerde
Biz seninle ezilen iki karınca gibiydik
Kuş kanatları kadar hafifti, öldük
Ellerim ölmüştü
Sen ölmüştün

Yüklüydü bütün kelimeler benim sırtımda
Acı nerede aksa konumum haritalarda
Kuş lekeleri kirletsin ellerini
Kan lekesi çıkmaz
Beni kahreden şey annelere bir gül verememek oldu

Bir türkü vurur şimdi yüreğime sevdiğim
Toprak kadar güzel gözlerin
Pişir beni
Pencerelerde öldüğüm sensin

Ömer Altıntaş