İçimde Lavları, Tespih Yaparım

İÇİMDE LAVLARI, TESPİH YAPARIM

Neyleyim aşılmaz dağlara bakıp,
İçimde lavları tespih yaparım…
Bir taşa baş koyup, hayale akıp
Göz yaşımın vanasını kaparım.

Rüzgara küserim, tersinden eser,
O bir sultan, beni pazardan seçer
Sarayı yasaklı, “gel” teğet geçer
Neyleyim çıkmayan yola saparım.

Kapkara kararır, deniz ve bulut,
Martılar acıyıp, diyorlar unut,
Bir deli dalga’dan al yosun kurut
Gönül defterime, diken katarım.

Kozan dersin, amma mekanın Gediz,
Bahtının zindanı, zinciri Gediz,
Denedin olmadı, kaderin Gediz
Keşkemi alsalar beleş satarım.

Bat akşam güneşi, başlısın gece
Gölgen bile yoktur, zamanın geçe,
Zavallı yastığa, bin kanlı hece
Hep ayrılık hasret, hayal tatarım.*

Çakal şamatası, kurtlarla biter
Ardından Gökçen’im gözümde tüter
Turanı düşlerim, o yar’dan beter,
Bir kaşık, bir damla, su da batarım.

Azla yetin Yürek Yağmur had aşma
Neler gelir başa, yutkunup şaşma
Vur diline kilit, gaflarla taşma,
Aynaya bakıp ta, kaşım çatarım

Tatar: Haberci, postacı, ulak.

Adanasız, 18.01.15 – 17.09 Y.Yağmur