İçimde kül var! Şiiri - İlhan Önal

İçimde kül var!
Milyar yıllık kaosun gerilmesi...

Alnımdaki izi göstermek istiyorum
Gözümdeki çapağı saklamadım hiç!
Eşya olmasa; Renk, evsiz kalmaz mıydı?
Milyon yıllık serüvenim evrimin çıkrığında
Ayak ucuna basa basa yalnızlaştım ben
Kimisi düz taban, kimi palan pandıras geldi
“Tanrıyı buldum!” diye...

İçimde kül var!
Milyar yıllık kaosun gerilmesi...

Yonttuğum taşlar kan, bere izi
Sırtımda geyik derisi
Bir Zenon’dan diğerine paydalandım…
Cüzzamdım, kuduz ve de sıtma
Şimdi on dokuzdayım sıramı bekliyorum...

İçimde kül var!
Milyar yıllık kaosun gerilmesi...

Şırıngadan evrene zerk edilen zehir
Kırışıklık bırakıyor yıldızlar çarşafında
Bir zabit disiplini olsaydı belki
Her sabah güneş yatağını toplardı
Ve insana o zaman bulaşmazdı bu kibir!

İçimde kül var!
Milyar yıllık kaosun gerilmesi...

Yaşamdaki en masum varlık bence böcekler
Onlarda özü kemirecekler
Sekiz bacak, sekiz göz
Dünyayı daha fazla göremeyecekler...

İçimde kül var!
Milyar yıllık kaosun gerilmesi...

Kesif bir kokuda bir bilinç yitimi bu!..
Efsane, masal iç içe gizli...