İçimde küçük bir çocuk var

İçimde sana doğru koşan bir çocuk var
sürekli seninle avunan...
Güne geceye açılan penceremde,
Kapıyı aralayıp sana doğru koşan.
Gökyüzünün berrak renginde ki,
gözlerinden öpen...
yalancı baharın mavisinde,
Dudakları sana benzeyen,
Odamdaki yasemende sen kokan
İçimde sana doğru koşan bir çocuk var,
Annem...

Umut dolu yarınlara koşan,
hülyaları ile avunan.
Altın sarısı saçları
Gördüklerim içinde hep sen vardın
Uzak değildi sana uzanan yollar
Çünkü benim kalbim kadardın
Yüreğimi  sevgin ile hep sıcacık tutan
Etrafımdakilerin yüreği buz kesmişti
İçimde sana doğru koşan bir çocuk var,
Annem...

Sanki bulaşıcı bir hastalığım var gibi,
en ötelere kaçtılar!
Oysa ki alacağım bir tebessümdü,
Selamsız sevgisiz geçtiler...
Sevgiyi hiç hissetmediler buz kesmiş yüreklerinde...
Dünya hırsları çoktu ölümlü olduklarını unuttular...
İnsan eti ne yenilir ne içilir di,
Sadece sevgi tatlı dil demiştim onu da, anlamadılar...
İçimde sana doğru koşan bir çocuk var,
Annem...

Bütün umut dallarımı kırdılar,
Sahte gülüşler ektiler kanayan yaralarımın üstüne...
Tuz serperek daha çok canımı yakarak
Kaç hazan alışmalıyım sensizliğe,
Kor kor yanan yüeğimle,
Sahte sevgilerin, içinde kaybolmuşum...
Hep umutlarımdan vurdular beni,
Çaresizlik pozu veren gülüşüm'e
Karektersiz yapılarıyla törpüsüz yüreksiz,
yürekleri olmayan...
İnsan sandığım sadakatsız insanlar!
İçimde sana doğru koşan bir çocuk var,
Annem...

19.10.2021
~Gülay Özdemir ~