İçimde kocaman bir Dünya var

İçimde kocaman bir Dünya vardı.

Yeşerttiğim umutlarım. Benimle birlikte yaşayıp giden duygularım. Şimdi soruyorum kendime. Nerede hata yaptım diye?

İçinde bulunduğum hayatın içine laik olmuyan bir yüzü görüyorum her sabah aynada.

Ben bu değilim diyorum.

Geçen senelerin ardından elimde kalan öylesine büyük ve öylesine az kalan şeyler var.

Yazmak istemediğim bir çok şeylerin olduğu gibi.

Yazı yazmaktan soğumuşluğum.Yazmayı unutmuşluğum belki de.

Oysa yazılacak o kadar çok şey var ki!

Yazamıyorum. Yazmak istemiyor canım.

Her şeyi içime atıp durmaktan sıkılıyorum aslında. Yapacak bir şey yok diyorum.

Hiç mi iyi günlerin olmadı?

Tabiki oldu diyorum.

İki tane evladı yetiştirmek. Onların sorumluluklarını almak. Sevgilerini almak. Bazen kızmak onlara. Bazen onlar için koşturmak. :) Hayatın güzel olan yönlerinde onları görebilmek.

Her insan bencildir içinde. Kendimiz için hep fazlasını isteriz. Daha iyi bir hayat. Daha iyi bir gelecek. Sorunsuz yaşamak isteriz.

Fakat sorunsuz yaşamanın mümkün olamıyacağını bilmeyiz çoğumuz. İşte bu yüzden sorunları yaratırız çoğu kez kendi içimizde. Ah deriz daha iyi bir işimiz olsa. Daha güzel bir arabamız olsa. Çocuklarımız daha iyi şartlarda okusa yada yaşasa. Bir kuru soğan ekmek yerken nezih bir sofranın hayalini kurmak gibidir yaşam.

İnsanlar daima açtır çünkü.

Beni çok sevseler deriz bazı zaman. Beni beğenseler deriz. Televizyonda gördüğümüz sahte yaşamlara dalar bazılarımız. Hayat dediğimiz bir hayal perdesi gibidir.

Kendimiz için en iyisi aslında elimizde bulunan imkanlarla kendimizi mutlu etme sanatıdır.

Kendimizi nasıl mutlu edebiliriz?

Çok şey istememeliyiz hayatın içinde. Çok şey beklememeliyiz. Beklentiye ve hayallere daldığımız an ise hayatın içinde büyü bozulur.

İnsanları olduğu gibi kabul edememizdir sorun. İnsanlardan hep bir beklentimiz vardır çünkü. Bu ya paradır ya sevgidir. Yada ilgidir. Hep ama hep bekleriz. Veremediklerimizi bekleriz.

Vermemiz gerekir almak için. Fakat insan oğlu bencildir ve nankördür. Vermeden almak isteriz.

Sonra yıkılan hayaller gelir, yıkılan sevgiler ve yıkılan evlilikler gelir ardın sıra. Birde birmirimizi dinliyememe sorunlarımız vardır. Yada dinler gibi yapıp kulak arkasına atma sorunumuz vardır çoğumuzda. Susarız. Konuşmayız. En büyük kaybımız bence toplum olarakta bu. Birbirimizi anlıyamama ve anlatamama sorunu.

Aynı evde yaşarız mesela. Fakat birbirimize yabancı oluruz çoğu zaman. Gündelik yaşamlar sıkar çünkü bizi. Devamlı bir koşturmaca. Kendimizi eve atarız. Susarız. Aptal kutusunun karşısına geçeriz. Başlarız sahte yaşamları izlemeye. Sonra flaş haber kuşağında cinayet haberlerini izleriz. Toplumsal bir çöküşün farkında olmadan. Çocuklarımızada izletiriz. Kimi ülke nükleer bir bomba patlatır. Kimisi savaş çıkartır.Bir avuç insan da çevre diye kendini paralar kısık sesle duymayız ve önemsemeyiz.

Her hangi bir haber kuşağında her hangi bir insanın katledilişini izleriz hep beraber. Olağan şeylerdir artık bunlar bizim için. Bir dizideki en acıklı sahnede hala duygulanırızda kendi hayatımızda duygusallığa önem vermeyiz.

Geçeriz pc başına. Sanal bir Dünyada sanal insanlarladır dostluğumuz ve arkadaşlığımız. Oysa gerçek hayatta gerçek olanları göz ardı ederiz. Hayatımız sanal olmuştur. Farkında olmayız.

İçimde kocaman bir Dünya vardı.

Yeşerttiğim umutlarım. Ben kendi benliğimde kendimi kaybediyorum artık. Suçlu kim?

Benmiyim? Onlarmı? Sizmisiniz?

Suçlu kim?

Suçlu hepimiziz aslında. Hepimizde bir özür var.

Toplum olarak silkelenemediğimiz sürecede var olacak.

Bir yerde hala bir ışık var.

Ne kadar karanlıkta yürüsek bile o ışığın yolun sonunda var olduğunu unutmamak gerekiyor ve o ışığa bir şekilde ulaşmamız gerekiyor.

Yarın sabah güneş gene doğacak. Her zaman ki gibi. Ve hala suçlu olarak kalmaya devam mı edeceğiz?

Hala susmamız mı gerekecek? Hata yapmaya devammı etmemiz gerekecek?

Kendiniz için güzel olanı başkası içinde yapmayı istememiz mi gerekiyor?

Kendiniz için en güzeli yapın.

Çünkü ben kendim için en güzelini hala aramaya devam ediyorum.

Yapmaya çalışacağım.

İçimde kocaman bir Dünya var.

İçimde hala Rabbimizin korkusu var.

İçimde hala sevgi var.

Merhamet var.

Biliyorum ki sizinde içinizde çok güzel şeyler var.

Güzel olanları çıkarın artık içinizden.

Yoksa karanlıklarda boğulacağız.

Bataklıkta kaybolup gideceğiz.

Gününüz aydınlık olsun. Sağlıkla huzurla dolu olsun içiniz.

İçinizde ki Dünya tertemiz olsun.

En içten saygılarımla.