İçimde Ki Yaşadığım Hazan

Bu gün, bilmem kaçındayım zamanın.
Bir hicaz makamından çalmakta, ağlayan keman.
Çok uzaklar geçti aklımdan, birer, birer maziye dair.
Ve dostlar vardı, bir omuz yakınında yaslanıp da ağlanan.
Akşam muhabbetlerini, bir çay şıngırtısında başlayarak,
Ne demler vururduk sevda üzerine, muhabbetle anlatarak,
Gece bize yaren olurdu, ay ise arkadaştı Aydınlığından.
Dalgalar vururdu sahile ve üç beş çığlık duyulurdu martılardan.
Hüsranımız karşı kıyıyı döverdi, söylediğim hicazı en derin makamından.
Mısralar ayyuka çıkardı, hicran taşardı gönülden, kadehler yerlere vurulurdu.
Törpülendi zaman, kalmadı eski mekânlar, her birimiz bir yerlere savruldu,
Ve ahir zamana doğru gitmekteyiz, kalmadı sevgiler geçiyor bu devran.
Yağmurlar başladı, fırtına kopmakta gönülde, rüzgâr süpürmekte gelmekte zaman.
Ey dudağımdan hasrete dair dökülen şarkılar, bitmeye meyletmişse kelam,
Sıcak bir muhabbete hasret kalmışsak eğer ve ihanet sebepleri de olunca sıradan.
Bir çare çırpınır durursun ey gönül, ne soran olur seni, ne de sevgi ile anan.
22.12.2014
İlhan Keskin