Aynaya baktım duman çökmüş gözlerime
Küstü aynada ki gözler öfkelendi !
Neden bıraktın beni ?
Nerde kaybettin kendini ?
Koşmadın ardımdan aramadın da…
Çabuk vazgeçtin dedi,
Yüzünü buruşturdu aynada ki…
Kafamı kaldırıp bakamadım,
Gözgöze gelemedim utandım.
Biraz korkak,biraz sitemli,biraz da alıngandı.
Kaşlarım çatıldı !üstüme gelme dur dedim…
Parmağımı salladım…
Hayat işte tüm duygularımı kaybettim,iflas ettim.
Çocukluğumu ,gençliğimi bir kenara bıraktım.
Hayatın bir planı var…
Gölge düşürür ömrüne kararır görünmez olursun
dedim.
Aynada ki burnunu buruşturdu…
Mazeret değil tüm bunlar ver elini tut hayatın ucundan
Çıkma teklif ediyorum…
Aynaya baktım gülümsedim ve hayatın reçetesi !
Hala ümit ediyorum dedim
Kayıt Tarihi : 1.7.2020 08:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!