İçimde ki Fırtına Şiiri - Selim Adım

"canım ayaz geceye saklı
çalı
ve dahi batan geminin
malı"

içindeki fırtına dışına vurmamış
en ufak yelde yere yıkılmamışların sesi
hayatında peynir yememiş
işte o köyün faresi
yiğitler yiğidi,merdaneyi merd
gölgeler kralllığında bir cengaver
rüzgara karşı koşan adamların gücü
kibrit çöplerinde ki ormanı bilen
vasati kırk adamdan birisi
/dokunanı yakar...Bah ele! ! !

elpençe divan'ı hümayun kurdu
bol kepçe vaad tarlasına
gahi tek ayak üstünde
gahi amutta durdu
sağ dediler sola
sol dediler sağa vurdu
/kodu mu oturtur...kaç ele! ! !

güneşe hasret ekinin
yüksek debili suyu
yusufa inen kovanın
sığmadığı kuyu
gömleğimi çaldılar
kanımı gördünüz mü?
/geleni vurur...gör ele! ! !

bilmişlerin cahili
cahillerin alimi
harici ve dahili
bedbahtların zalimi
içimdesin gel çık...
yukarı tarlanın toprağı
aşağının tohumu
/gübreni keserim... dur ele! ! !

yağmamış kar'ın
kârdan adamı
girilmemiş ormanın
cilalı balta sapı...el ele! ! !

yetmedi gördüklerin,
bu cümleler kesmedi seni
bitmedi ördüklerin çünkü;

istemeyene çer çöp
isteyene ebemgümeci
canım deryada gemi
yükün mandadan peynir
hepinizi tanıyorum
talanın sonu geldiiii...

yıllarıma pelensek
yollarıma koy/mayın
acılarda gülensek
güldüğümde kork/mayın