İçimde Kayalıklar... Şiiri - Yasemin Günay

Önce bir yağmur yağar,sonra şimşekler çakar
Yanardağlar tutuşur,dağlar yerinden oynar

Tırmanırım,içimdeki en sarp kayalıklara
Götürsün diye beni,benden çok uzaklara

Sükûneti aramak buralarda, muhâldir
Kayalıklar, içimde sığındığım hayâldir

En yükseğe çıksam da,kendimden kurtulamam
Arkada uçurumlar, var dönüp de bakamam

Uçurumlardan belki, daha korkunç gerçekler,
Hayâllerin aksine,her kaçtığım yerdeler

Çok mu geç saadete,buralardan gitti mi?
Güzel olan ne varsa, ben gelmeden bitti mi?

Erdemler size uzak,mânâyı bilmezsiniz
Maskeniz mühim değil,söyleyin siz kimsiniz?

İyi niyetlerimi öldürdünüz içimde
Ve kopardınız benden,onları bir biçimde

Gözlerime yansıyan, bunun dinmeyen yası
Bilmiyorum bende mi, tüm suçların mayası?

Kader yetişir artık, bana tuzaklar kurman
Korkunç çaresizliği yeter,yüzüme vurman

Öyle kırılganım ki, bunlara dayanamam
Dağılır parçalarım, asla toparlanamam

Bir parçam gelecekte,bir parçamsa geçmişte
Rüzgârlar tuzlu eser,gözyaşımı içmiş de

Rûhumdaki yangınlar hiç bir türlü dinmiyor
Deniz yangını bunlar,ağlamak kâr etmiyor

Bir tarafım hep eksik kalacak, hep yaralı
Güldüğüm bir palavra,ben senden ayrılalı

Demek her şey nâfile, kendinden kaçmak bile
Kaybolmuyor karanlık, gözlerini örtmekle