İçimde Kağnıları Yalnızlığın

Her gece rüyalarından geçiyorum
Göz yaşlarım yontuluyor mavi bir buluttan
Bak nasıl yağıyorum kan ter uykularına
Uyan ay ışığım
Sevdiğim uyan...

Her sabah kapından geçiyorum
Mintanım toprak kokuyor, nefesim bahar
Rüzgar olup geçiyorum saçlarından
Duymuyorsun ey yar

Ve ben
Dilimde kezzap gibi bir Urfa türküsü
“Bülbülüm neva bilmem
Dertliyim deva bilmem”
Mevsimler gibi geçiyorum ömründen
...

Biliyorum nihayetsiz bir keder bu
Hep daha az ulaşacak gözlerime ışığın
Uzak gıcırtılarıyla gelip geçecek
İçimden kağnıları yalnızlığın

Hep böyle zamanın dışından geçeceğim
Uzanacak ümitsiz, ellerine ellerim
Ve senin cesedinde yeniden yeşerecek
Benim çoktan toprağa karışmış hayallerim