İçimde İzi Kaldı Kayıp Parçaların

koyuvermiştim önüne kapının
canımı yakan her parçasını yaşadıklarımın
seyretmiştim sonra
aralayıp perdelerimi
kaldırım taşlarının çamuruna karışıp
akmasını geceye düşen yağmurla
hoyratça

götürdükçe kirli su delice
koptuğunu duyumsadım içimden bir şeylerin
ve dağıldım ortalığa serseri mayına çarpmış gibi
bir sözüm karanlık odalarda
bir öpüşüm kayboluyor
bilinmez bir şarkının nakaratında
öfkeye oturmuş

adımlarımın yalpalayan anlarından
sıyrılıyor hüzün
her parçalanışta kaybolan benden geriye kalanla
yetinmem de imkansız artık
baş başayken kendimle

gidişlerin ardından
öyle çok gitmişim ki
ben de
ve öyle çok parçalara bölünmüşüm ki
bıktım yeniden yapıştırmaktan
bir araya getirip her birini
kaybolan ben’lerimi

sesim çıkmıyorsa şimdi
bu alıştığımdandır bensizliğe
ve sensizliğe

ama yakındır tek bir vücut halinde haykırmam
sonra kızıllığı asla kaybolmayacak tokadı
suratına patlatmam yalnızlığın
yakındır…içimdeki eksik tek parçayı bulunca

11.02.2007

Atilla Güler