İçimde İstanbul Ağlıyor

Hayalin değdikçe gözlerimin en ıslak köşesine
Her bakışımdan biri
Hasretine görüş günü yâr...

İki damla asılıyor
Kirpiğimin zembilinden
Acıya bulanıyor tüm gülüşler
Sancısı afilli...

Kırılıyor sesim
Sesine dokundukça
K/anar gibi...
Boğazımda kördüğüm
hıçkırıklar
Ağıt oluyor suskularıma

Söylesene sevgili
Ağlamakla diner mi
Bıraktığın acılar?

Hani çok büyük sevmiştin beni...

İçimdeki ağrıdan bu ağırlığım
Ne yapsam gidemiyorum senden

Yokluğunu düşürdüğünden beri
Yoldaş diye yanıma
Haroşa geçiyorum
Sensizliğe varan tüm yolları...

Adınla başlıyor
Kırkbeşlik tüm plaklar
Aşkın kayıp notalarında
arıyorum seni...
Yas tutuyor içimde
Birlikte dinlediğimiz tüm şarkılar...

Seni yazıyor kalem
Ucu yanık kağıtlara
Yıkık dökük duygular

İçimi sızlatıyor
Aşka galip ayrılıklar...

Yürek!
Namluda kör kurşun
Hiç mi acıtmadı seni
Canım dediğin canı
Kanadından vurmak...

Havaya
Suya
Toprağa değil
Yüreğe düşürdün zemheri
Ah vefasız yâr...

Tenim üşüyor
Ruhumun sokaklarında
Kaldırımlarıma sis çökmüş
İçimde yanarken koskaca bir İstanbul
Arkamdan ağlıyor
Bir cumartesi...

Metruk sevdamın ahları
Küskün sevmelerime
Fikrimin boynu bükük
Zikrimin gözleri kör
Dil ahraz

Dök içini
Berduşluğumun kesiğinden yüreğim
Yokluğunun masasında
Sensizliği sek içmek
Bilir misin yâr
Ne kadar zor...

Seversem ölümüne severim
derdim
Anlasana be adam
Ben sensiz ölüyorum

Annen gibi
Derinden saracaktım ya hani seni
Ah!
Canına yandığım
Neden
Kahrolası kollarım
Boşluğunu sarıyor...

16.04.2011