İçimde güller Ağladı Şiiri - Gülay Özdemir

Tomurcuklarım hiç açmadan,
İçimdeki güller ağladı.
Kalbimin en hırçın halindeyim,
Dokunmasın kimseler yüreğime,
Ağlarım....
Artık inanmıyorum güzel sözlerine,
Dağı yakacak kor oldum.
İçimde kuruyan güllerin,
Dikenleri batıyor yüreğime.
Uçuşan küllerimin lekesi kaldı.
Kaç kez tutuşturdu gülleri ellerime,
Seni seviyorum diyerek,
Artık hem güller kurudu.
Hem de yüreğimde açacak tomurcuklar.
Çaresizliğin kokusu sinmiş yüreğime,
Sevseydin arar mıydım bir başka Mecnun?
Sahte sevgilere doymuşum.
Acısı yüreğimde yanan bir kor gibi.
Artık benim yüreğimde,
Sahte sevgilere yer kalmadı.
Oysa ki ben sevgiyi hiçbir yere sığdıramazdım.
Ne güllerin rengi ne de,
Sahte sevgilerin yeri yokken yüreğimde.
Cam kırıkları gibi yüreğim,
Kalan parçaları topluyorum.
Pare pare tenim ürperdi.
İçimdeki tüm kelimelerin kalbi kırıldı.
Artık güller solgun...
Vazolar kırık dökük...
Güller gerçekti,
Soldu...
Kurudu...
Tıpkı sahte insanlar gibi.
Hep usulca sokuldular yüreğimize.
Zaman değil insanlar hovarda,
Yaklaşır mı huzura gönülü uçmuş uçkuruna,
Sorsan herkes sever olmuş.
Sahte sevgilere doymuşum artık
Sevginin şiiri buz tutmuş üşüyen yüreğimde...

25.01.2023
~Gülay Özdemir ~