İçimde eriyor umutlar… Şiiri - Oktay Çekal

İçimde eriyor umutlar…

Görünmez yollarda adımlarım seni aradı
Filizlenen duygularım kök saldı izlerinde
Hayallerimi meşgul eden gözlerine
Var ya; yüreğim aktı, kabardı duygularım.

Ben senin gözlerini sevdim, yüreğime koydum ateşini
Aktın yorulmuş varlığıma serinlik verdin
Hayata savrulan saçlarından tutundum, aşk oldun bana
Kitli kapılarımdan girdin gözlerim açıldı

Bilmiyorum nerelerdeyim, sığmıyorum havaya suya,
Taşıyorum içimden çok uzaklara
Ruhumu dizginlemek artık imkânsız
Kayıp gibi gölge oyunlarında takıldım kaldım.

Yinede hislerim alıp götürüyor, kokunu arıyor bedenim
Yanan bir ateş gibi kor oldum, küllere karıştım
Bakışlarını ararken, görünmezliğini buldum
Çok üşüdüm yalnızlığımın kuytularında…

Koşuyorum sessizliğin dağına doğru
Haykırmak geliyor içimden yankılansın boşlukta,
Duyurmak istiyorum, sevgimin loş tutkusunu
Ve çabaladıkça içimde eriyor umutlar.

Oktay ÇEKAL
27.08.2011-02.00