İçimde çiçek açıyorsun

sesler alıyorum
cama çarpan
yağmurlardan
ağaçlara pervane
kuşlardan
ışık gölge
duvarlardan
gelen sesleri
dinliyorum
yorgun ve üzgün
güneşi seyrediyorum

bahçedeki ağaçlara
bakıyorum,
rüzgarın yaptıklarına
tam bir sonbahar
güz geldi
diyorum
külleri üfüren
nefesini
alıyorum

bir çalıya tutunan
kağıt gibiyim.
kanıyor
kalp atışlarım
tam seni bulmuşken
sevgin kuşatmışken
bir ateşin ortasında
kalmışım
kopmuş dağılmışım
yalnızım
kış soğuğu kadar

tutulmuşum sana.
nerelerde
kaldığını soruyorum
uzaksın bana
sesin,
hayalin beliriyor
bulutlarla
çiçek olup açıyorsun
çiçek açıp ruhumda
yaşıyorsun …

Mustafa kaya
04.09..2007/ Beşiktaş
www.mustafakaya.net