İçimde Büyüyen Şehir

İçimde büyüyen şehir
Her şey ayrıldığımız gün dondu
Umutlarım dondu
Zaman anlamsızlığa kondu
Yüreğim sende kaldı
İçimde yaşayamadıklarım ukde oldu
Ukde oldu Sende bıraktığım her şey
Gözyaşlarıma söz geçiremedim yıllarca
Kalemimi susturamadım
Ağıtlar yazdı sende kalmışlığıma

Hayallerim vardı sana dair
Her şey sende yarım kaldı
Dünüm,bugünüm, yarınım
Yarla birlikte terk ettiğim şehir
Sende kaldı öbür yarım
Dostlarım sende kaldı
Olmaza baş kaldıran deli yanım
İçimde susmayan çığlığım
Ben sende kaldım…
Bir köşende
Adı konulmayan sevdandım

İzlerim gözlerinde
Mutluluğum saçlarında takılı kaldı
Oysa ne hayallerim vardı
Sende doğdum ben
Sende ölecektim
Senden alacaktı beni yar
Kırmızı kuşağımı sen bağlayacaktın
Evimden uğurlanırken
Bana en çok sen ağlayacaktın
Ve sana ben

Doğduğum sahil kasabası
Zaman içimde paslı bir çivi
Sökemiyorum kanıyor
İçime gömemiyorum zarar veriyor
Dönemiyorum o mahalleye
Kimse yok geçmişten kalan
Çırpınıyorum dönmek için o günlere
Her şey sanki koca bir yalan
Ne yapsan boş, ne yapsan nafile
İnce bir hastalık ki bu; çaresi olmayan

İçimde büyüyen şehir
Her şey sende kaldı
Çocukluğum sende
Ve tüm masumiyetim gözlerinde
Uçurtmam sende kaldı
Kanadım kırıldı senden sonra
Ruhumda hep kanayan özlem vardı
Bana dair ne varsa sende kaldı
Ben sende kaldım…
Bir köşende
Her dem ağlayan sevdandım…